Anioł, dziecko – myśl przewodnia dzisiejszego Święta Aniołów Stróżów i czytań o nauce jak dojść do Królestwa Niebieskiego – być jak dziecko.
Z trudnością przychodzi uzgodnić postawę kardynała, sprawującego duchową władzę z dziecięctwem anioła. Raczej, wydawałoby się, odbiera się możnych tego świata, łącznie z władzą kościelną jako wielkich, mocnych i wpływowych. Stąd kontrast już pierwszy się rodzi myśląc o kardynale Adamie i Franciszku jako raczej niewielkiego wzrostu, piastujących swoje urzędy w latach świetności Kościoła, lecz właśnie ubogiego i uciśnionego.
Ufność zubażania się dla najmniejszych i najbardziej potrzebujących cechowała obu tych kapłanów i tylko wyobraźnia pozwala odczytać ich nastawienie do Najświętszej Maryi – czyż nie wyciągali w górę z ufnością rąk po jałmużnę, jak dzieci do matki?
Zmusza nas dzisiejsze czytanie również do rozważenia roli, jaką odgrywają w naszym życiu święci (którzy ludźmi byli) i aniołowie (którzy ludźmi nie byli). Wydaje się ta obecność duchowa nie do przecenienia, jak i modlitwa kapłańska za powierzonych ludzi w tym rola wstawiennicza kapłana przypomina funkcję aniołów.
Cokolwiek by się nie działo anioł przychodzi i modli się za i z człowiekiem.
Cokolwiek by się nie działo 2 każdego miesiąca ksiądz przychodzi i modli się z nami w czasie Eucharystii.
W tym rytmie rozkwita niejedno dziecko duchowe słuchając budujące świadectwa o poprzednikach od księży, którzy o swych przełożonych DOBRZE mówią.
Wydaje się nam, iż obaj kardynałowie służą nam, choć ich obecność i świętość jest jeszcze rozważana przez Kościół i kościół. Są z nami święci jak główny patron Ecce Homo św. Brat Albert. Otaczają nas aniołowie stróżowie. Stąd otaczająca nas aura, miłość, troska pozwala poczuć się jak dzieci, choć na chwilę.
Za wszelkie anielskie dobro, chwała Bogu.